OMNIA POSSUM IN EO
CATHOLIC ARCHDIOCESE OF YANGON
FOLLOW ME
2021-07-31 21:55:42
“I am the Bread of Life” ( John 6:24-35)
Homily of His Eminence Charles Cardinal Bo, Myanmar
Homily for 18th Sunday of the year (1.8.2021)
1st Reading: Exodus 16:2-4; 12-15
2nd Reading: Ephesians 4:17,20-24
Gospel: John 6:24-35
“I am the Bread of Life” ( John 6:24-35)
Food insecurity has been steadily declining over the past 25 years. But there is no guarantee that this trend will continue or that it is irreversible.
Indicators of world hunger have been rising since 2016. The latest figures from the United Nations Food and Agriculture Organization (FAO) are alarming. In 2020, one out of every seven persons went at least one full day without food.
Africa is the most affected. Two thirds of its inhabitants are not sure they will have enough to eat. South America is also experiencing a spectacular and dramatic reversal. Brazil is now classified as an "emerging hunger hotspot" by the NGO Oxfam. On closer inspection, this situation is aberrant. It is the result of artificially high prices. Some countries are building up reserves in a completely unreasonable manner. China alone is storing half of the world's unprocessed agricultural materials for fear of being unable to feed its population. This is one of the factors behind the dizzying rise in the price of a ton of wheat, which has doubled in five years. The most dependent countries find themselves trapped. The cost of food security for some is paid for with insecurity for others. In other words, the source of this inflation is the fear of running out. We rightly emphasize the role of conflicts, epidemics and climate change in major food crises. But this should not make us forget that one of the main causes of the current imbalances is found in the selfishness of certain nations.
It is quite difficult for as Europenas or Americans, to understand the importance of bread unless we turn on the TV and watch what is going on in so many parts of the world today. When there is no staff of life there is suffering and famine. A simple loaf of bread: Something, which we do not give a second thought, but in certain parts of the world it means life itself.
It is only as we comprehend that situation that we really begin to understand the importance of bread not only now but also in the time of Jesus. Just think for a moment how so many significant theological events in the Bible revolve around the subject of bread. The most important event in the Old Testament of course, was the Exodus event--the trip from Egypt to the Promised Land. But what caused the Hebrews to be in Egypt in the first place? It was for want of bread you will recall. The wheat crop had failed due to draught, and the Hebrews had migrated to the land of the Pharaoh because there was a surplus in storage there “Go to Joseph”. It was bread, or the lack of it, that initiated this whole chain of events.
Later, when the Jews were on their way to the Promised Land, and they were facing starvation in the bleak wilderness, God rained down bread from heaven, as it was called, in the form of manna.
When Jesus began his ministry, he went into the dessert where he was tempted. As the hot sun braced down upon him, he looked out with sweaty eyes at the round white rocks, and we are told that they took on the appearance of loaves of bread. Satan was tempting Jesus to give bread to the people and end the suffering of world hunger. Yet, Jesus spurned that temptation because, he said, that man cannot live by bread alone.
One day Jesus was praying by the roadside when the disciples walked up and saw him. They were so impressed by the genuineness of his prayer that they implored him: Master, teach us how to pray. It was in the midst of the Master’s prayer that he reminds us of the importance of the staff of life. He prayed: Give us this day our daily bread.
Perhaps supremely we remember bread, because it was on the night that Jesus was betrayed that he met with his disciples in that event that we now call the Last Supper. As he did so, he took a loaf of bread and broke it and gave it to the disciples and said: This is my body, which is broken for you. You simply cannot escape the significance of bread throughout the length and breath of our Judeo-Christian heritage.
Which brings us to the story. It begins with that event known as the feeding of the 5000. A small boy is brought to Jesus with five barely loaves and from that meager supply of bread Jesus is able to feed the vast multitude that had assembled. After this event Jesus goes into his teaching but there is an issue. His miracle has generated controversy.
Quite impressed with what they have seen, a group of scribes approach Jesus and say, in effect, if you are the Messiah prove it. They pointed out that when the Hebrews were in the wilderness Moses was able to bring bread from heaven (6:30). Since that time there had been a strong rabbinic belief that when the Messiah comes he, too, would bring manna from heaven. This had been the superman act of Moses and surely, they reasoned, the Messiah could surpass that. In other words, the Jews were challenging Jesus to substantiate his claim of Messiahship by raining bread from heaven.
Some might immediately say, well, was not the feeding of the 5000 a miracle in their eyes? Yes and no. They were impressed--no doubt about that--but, you see, Jesus’ critics argue that he merely fed 5000 whereas Moses had fed a nation. Jesus, they said, you have fed these people for one day but Moses did it for 40 years. What you have done is multiply a few earthly loaves of bread and fish but Moses made it appear from out of nowhere.
The messiah, it was thought at the time, would out perform the signs of Moses. He who was to come would do the superior work.
Jesus meets these expectations by saying that they had misinterpreted the Moses event. First of all, he reminded them that the bread had not come from Moses but from God. They were putting the emphasis in the wrong place. Moses was the facilitator, but not the originator. Secondly, said Jesus, they failed to see that the real bread from heaven was not manna at all. That was only meant to be a symbol of the true bread. The real bread from heaven comes down and feeds not only man's physical needs but also his spiritual hunger as well. It was at this point, and don’t miss the significance of this, Jesus said: “I am the bread of life. He who comes to me shall never hunger and he who believes in me shall never thirst.”
Bread is central to the major stories of the bible and plays a significant role in life but we must understand first that to satisfy our hunger for heaven we cannot eat the bread of earth. I think that it is obvious. Jesus was saying that they were putting too much emphasis on physical bread. That is not to say that it is insignificant. Don't misunderstand him. Supplying physical needs is important.
What Jesus is saying here is—there is a deeper aspect to this whole issue? Let’s take a look: 200 years before Jesus arrived on the scene, the Roman Emperor Aurelian initiated something called the “bread dole.” This meant that grain could be supplied to the poor for half price. The dole quickly became a political tool to be used by tribunes to buy voters, what is now happening in Communist countries If Jesus were not careful, this whole thing of giving bread could quickly degenerate into a tool to win friends and influence people. He would become as just another demagogue—just another politician.
The point here is this: Bread can be used as a weapon. In the past, there are those in our own government, decorate and republican, that have advocated that very thing. If nations withhold oil from us, then we withhold bread from them. On the surface feeding the world’s hungry sounds like such an ideal thing, but when this whole issue is examined it becomes much more complex.
We have always thought that the temptation to give bread to the world was the greatest that Jesus ever experienced, because I am certain that his great compassionate heart melted at the sight of those who were hungry, so many of whom were children. With the snap of a finger it could have been done. But Jesus understood the ramifications of this and did what he had to do by refusing to fall into that tempting trap.
Yes, bread plays a significant role in every country and in every life but we must understand second that to satisfy our hunger for heaven we must eat the bread of heaven. Jesus was saying: While life in its most elementary form depends upon bread, bread only sustains life, it does not make life what God intended it to be.
Bread has power but in the end its power will fail. Bread can buy you land but not love; it can buy you bonds but not brotherhood; gold but not gladness; silver but not sincerity; hospitals but not health; houses but not homes. You can trade bread for commodities but not happiness, real estate but not righteousness, hotels but not heaven.
To satisfy your hunger for heaven you cannot eat the bread of earth, you must eat the bread of God. That bread is He who comes down from heaven and gives life to the world.
The crowd said to Jesus: Give us the bread from heaven. Do what Moses did and we will be satisfied. But Jesus is saying: I am the bread from heaven. He who comes after me will never hunger. As bread nourishes us physically, so Jesus nourishes us spiritually.
As the proud father of a 8-year-old daughter and a 1 year old son, we provide them with all the physical needs that they could have. We feed them, we cloth them, we give them warm bed, and I, have became fairly proficient in changing diapers (nappy). But more and more I discover that their needs go so much deeper than those physical needs. She wants to be loved and held. He wants to play. She has a desire for knowledge. He hungers after new experiences. In short, they desire quality of life and not mere existence. That is what Jesus Christ ultimately provides for us--quality of life--a way to get beyond ourselves and mere existence and experience life and an intensity of life that we have never before experienced.
Our Help Comes from Above
Looking out during the fall especially in Europe, we noticed the leaves falling while the tree branches remained stretching heavenward--not only did they remain that way after the leaves were gone, but when the snows came and the often brutal winds seemed to bend them into submission. But in the spring the trees seemed to speak to me saying, "Notice that we kept our branches lifted towards where our help comes from." To me it seemed that they praised God with or without leaves, as if they knew that keeping their branches up was a means of patient waiting faith, and it was in the spring when the buds appeared on their branches that those trees seemed to say to me, "We told you. We told you that our help comes from above."
So not only does this text tell us that God provides through Jesus not what we want but what we need and that God's promise can sustain us through all times, but, finally, the text tells us God's presence through Jesus allows us room to grow in grace.
What Would You Like Written?
Somewhere I recall reading of a newspaperman whose job it was to edit the obituary page. One day, things were right slow on the job - nobody died - so he searched around for something to do. As he sat staring at the keys on his typewriter, he began to think about what his OWN obituary might look like if suddenly it became necessary to publish one. As he thought about it, he realized that there would not be very much to say beyond place of birth, job, family, and so on. So he began to compose the kind of obituary for himself that he would LIKE to have written. In it he included all sorts of church activities and community service, involvement with young people, his community, support for the various educational institutions, help with the United Way - one worthwhile activity after another. When the obituary was finished, he was most impressed, but at the same time, most discouraged. Because he realized that what he had written was a big lie. It became a challenge to him, and for the rest of his life, that man made the effort to live up to that glowing obituary he had written. It worked. He DID become involved in his church and community more than ever before, and the result finally was that the fanciful obituary he had written on one slow day proved to become a roadmap for his life. What kind of obituary would you like to have written about you?
Spiritual Poverty
In one of her books, Mother Teresa wrote: “The spiritual poverty of the Western world is much greater than the physical poverty of [Third World] people. You in the West have millions of people who suffer such terrible loneliness and emptiness. They feel unwanted and unloved ... These people are not hungry in a physical sense but they are in another way. They know they need something more than money, yet they don't know what it is. What they are missing really is a living relationship with God.”
( Excerpts from esermons. com and La Croix magazine)
ရန်ကုန်ဂိုဏ်းချုပ်ဆရာတော်ကြီး ကာဒီနယ် ချားလ်စ်ဘိုဟောကြားသော
(၁၈) ကြိမ်မြောက် သာမာန်တနင်္ဂနွေနေ့ ဩဝါဒ
ပထမကျမ်း။ ။ ထွက်မြောက်ရာကျမ်း ၁၆း၂-၄, ၁၂-၁၅
ဒုတိယကျမ်း။ ။ ဧဖက် ၄း၁၇, ၂၀-၂၄
ဧဝံဂေလိကျမ်း။ ။ ရှင်ယောဟန် ၆း၂၄-၃၅
“ငါသည် အသက်မုန့်ဖြစ်၏” (ရှင်ယောဟန် ၆း၂၄-၃၅)
အစားအသောက်တွေ မလုံလောက်တဲ့ပြဿနာ တဖြေးဖြေးနဲ့ ဖြစ်လာတာ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ ၂၅ နှစ်ကတည်းက စတင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီအရာတွေ နဂိုအတိုင်းပြန်မဖြစ်ပဲ ဆက်ရှိမယ်/မရှိဘူးဆိုတာ အာမခံချက်မရှိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ကမ္ဘာ့ စားနပ်ရိက္ခာအခက်အခဲဟာ ပြီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၆ ကတည်းက မြင့်တက်လာပါတယ်။ ကုလသမဂ္ဂ အဖွဲ့ရဲ့ အစားအသောက်နဲ့ စိုက်ပျိုးရေး ဌာနတွေက စိုးရိမ် သတိထားလာကြပါတယ်။ ၂၀၂၀ ခုနှစ် တိုင်းတာချက်အရ လူ ၇ ယောက်မှာ တစ်ယောက်က တနေကုန် အစာမစားပဲ ဖြတ်သန်းရတယ်။ အာဖရိကတိုက်မှာ အဆိုးဆုံး ခံစားနေကြရပါတယ်။ အယ့်မှာနေထိုင်တဲ့ သုံးပုံ နှစ်ပုံသော လူတွေဟာ လုံလောက်စားဖို့ မသေချာဘူး။
တောင်အမေရိကတိုက်မှာလည်း ဝမ်းနည်းစရာအခြေအနေကို ကြုံတွေ့ နေကြရတယ်။ ဘရာဇီးနိုင်ငံဟာ အစာရေစာငတ်ပြတ်ခြင်း အဓိကမြင့်တက် လာတယ်လို့ ကမ္ဘာ့ NGO အဖွဲ့စည်း ရုံးချုပ်က သတ်မှတ် အတည်ပြုထား ပါတယ်။ ဒီစစ်ဆေးချက်အရ အခြေအနေတွေ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ ပါပဲ။ ကုန်ဈေးနှုန်းတွေ အဆမတန် တက်နေတယ်။ တစ်ချို့နိုင်ငံတွေဆို အကြောင်း မဲ့ မလိုအပ်ပဲ သိုလှောင်မှုတွေ လုပ်ဆောင်နေကြတယ်။ တရုတ်နိုင်ငံ တစ်ခုတည်းကပဲ သူ့နိုင်ငံသူ နိုင်ငံသားတွေကို မကျွေးမွေးနိုင်မှာ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ စိုက်ပျိုးရေးဆိုင်ရာ ပစ္စည်းများ ကမ္ဘာ့ရဲ့ဆန်၊ဂျုံ၊ စပါး တစ်ဝက်ကို သိုလှောင် နေပါတယ်။ ဒါကလည်း ဂျုံ၊ ကုန်စည်တွေ ဈေးမြင့်တက်နေရခြင်း အကြောင်းများထဲက တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ တစ်ချို့လူတွေ အစာလုံခြုံဖို့အတွက် အခြားသူတွေရဲ့ အစာမလုံခြုံမှုကို ရင်းနှီးပေးရတယ်။ (တစ်ချို့တွေ ၀၀ဖြိုးဖြိုး စားရဖို့ တစ်ချို့တွေက အငတ်ခံပေးနေရတယ်)။ တနည်းပြောရရင် အခုလို ကုန်ဈေးနှုန်း ဖောင်းပ့ခင်းတွေဖြစ်တာ အကြောက်တရားတွေကြောင့်ပဲ ဖြစ်ပါ တယ်။ အစာရေစာ ပြဿနာနဲ့ ပက်သက်ပြီး ပဋိပက္ခဖြစ်ရခြင်း၊ ပြည်တွင်း ကပ်ဆိုက်ခြင်း၊ ရာသီဥတုပြောင်းလဲခြင်း အကြောင်းတွေကို အလေးထား ပြောနေရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ အခုလို မမျှတမှုတွေရဲ့ တရားခံဟာ အတ္တကို ဗဟိုပြုနေတဲ့ နိုင်ငံတစ်ချို့တွေကြောင့်ဆိုတာ ကျွန်ုပ်တို့ မမေ့သင့်ပါဘူး။ ကမ္ဘာမှာ ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာကို တီဗီ ဖွင့်မကြည့်ဘူးဆိုရင် ဥရောပ နိုင်ငံသားတွေနဲ့ အမေရိကန်နိုင်ငံသားတွေ အတွက်တော့ စားစရာ ဘယ်လောက်အရေးကြီးတယ် ဆိုတာကို နားလည်ရ ခက်နေပါလိမ့်မယ်။ ဘ၀မှာ စားနပ်ရိက္ခာတွေ မရှိရင် အစာငတ်မွတ်ခြင်းနဲ့ ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းတွေ ရှိနေပါတော့တယ်။ ရိုးရှင်းတဲ့ ပေါင်မုန့်တစ်လုံးလိုပဲ နစ်ခါပြန်မတွေးမိသော၊ အလေးမထားသော အရာများဟာ ကမ္ဘာ့ တစ်ချို့နေရာတွေအတွက်ဆို အင်မတန်မှ ဘ၀အတွက်အရေးကြီးတာပါ။ အခုမှ မဟုတ်ပဲ ခရစ်တော် အချိန်ကတည်းက အစားအစာ ဘယ်လောက်အရေးကြီးတယ် ဆိုတာကို နားလည်ဖို့အတွက် အခြေအနေကို သုံးသပ်တာပါ။ ပေါင်မုန့်နဲ့ပတ်သက်ပြီး သမ္မာကျမ်းစာထဲမှာ အဖြစ်အပျက်တွေဟာ ဘယ်လောက် အရေးပါ အရာရောက်တယ် ဆိုတာကို ခဏလောက်စဉ်းစားကြည့်စို့။
ဓမ္မဟောင်းကျမ်းထဲ- ထွက်မြောက်ရာကျမ်းမှာ - အီဂျစ်ပြည်ကနေ ကတိ ထားရာ နယ်မြေကို သွားတဲ့ခရီးစဉ်မှာ တွေ့ရပါတယ်။ ဟေဗရူးလူတွေ အီဂျစ်ပြည်မှာ နေရဖို့ ဘယ်အရာက အကြောင်းရင်းဖြစ်မလဲ။ ပေါင်မုန့် အတွက်ပဲ သူတို့ သတိရကြတာပါ။ ရာသီဥတုကြောင့် ကောက်ပဲသီးနှံ၊ ဂျုံတွေ ပျက်စီးတော့ ဟေဗရူးလူတွေက ဖာရိုးပိုင် နယ်မြေကို ခိုလှုံကြရတယ်။ “ဂျိုးဇက်ဆီ” သွားကြရတယ်။ ဘာလို့ဆို ကောက်ပဲသီးနှံတွေ အပိုအလျှံ သိုလှောင်ထားလို့ပဲဖြစ်တယ်။ အစားအစာ မရှိခင်ကပဲ ဖြစ်စဉ်ကွင်းဆက် တစ်ခုလုံးကို ဖြစ်ပေါ်စေတယ်။ နောက်ပိုင်း ကတိထားရာနယ်မြေကို သွားကြ တဲ့အခါ တောကန္တာရမှာ အစာငတ်ပြတ်ခြင်းကို ရင်ဆိုင်ကြရတယ်။ ဘုရား သခင်က ကောင်းကင်ကနေ မန္နာ သဏ္ဍန်နဲ့ ပေါင်မုန့်တွေ ရွာစေခဲ့တယ်။
ခရစ်တော်က သူ့ရဲ့ ကယ်တင်ခြင်းလုပ်ငန်းကို စတင်တဲ့အခါ ကန္တာရမှာ စုံစမ်းနှောက်ယှက်ခြင်း ခံရပါတယ်။ နေပူပြင်းအောက်မှာ ချွေးစိုနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ အနီးနားက ကျောက်ဆောင်ဖြူတွေကို ကြည့်မိပါတယ်။ ကျောက်ဆောင်တွေက ပေါင်မုန့် ပုံစံနဲ့ ပေါ်နေတယ်လို့ ပြောထားပါတယ်။ ဆာဒါန်နတ်ဆိုးက ခရစ်တော်ကို စုံစမ်းတာကတော့ လူတွေကို စားစရာ ပေါင်မုန့်ပေးပြီး လောကရဲ့ ဆာလောင်ခြင်းတွေကို အဆုံးသတ်ဖို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ “လူသားသည် ပေါင်မုန့်အားဖြင့်သာ အသက်ရှင်သည် မဟုတ်ဘူး” လို့ စုံစမ်းခြင်းကို ငြင်းဆိုခဲ့ပါတယ်။
တစ်ရက်တော့ ခရစ်တော် လမ်းဘေးမှာ ဆုတောင်းနေတာကို တပည့်တော်ကြီးတွေက တွေ့ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ အပြုအမှုတွေကြောင့် တပည့်တော်တွေဟာ အားရကျေနပ်မှု ပီတိတွေ ဖြစ်နေကြရပါတယ်။ “အရှင် တပည့်တော်တို့ကို ဘယ်လိုဆုတောင်းရမလဲဆိုတာ သင်ပေးပါလို့ တောင်းဆို ကြတယ်။” အရှင်သခင့်ရဲ့ ဆုတောင်းမေတ္တာက ဘ၀မှာ အစားအစာ အရေးကြီးကြောင်းကို ပြောပြနေပါတယ်။ “နေ့စဉ်မပျက် အလိုရှိအပ်သော အစားအစာကို ပေးသနားပါ။”
တပည့်တော်ကြီးတွေနဲ့ အတူတူ နောက်ဆုံးညစာ စားပွဲကျင်းပတဲ့ညပဲ ခရစ်တော်ဟာ သစ္စာဖောက်ခံခဲ့ရပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ စားစရာ ပေါင်မုန့်ကို အထူးပဲ သတိထားမိ ကြပါတယ်။ “မုန့်ကိုယူတော်မူ၍ မိမိတပည့်တော်ကြီး တို့အား ပေးလျက် မိန့်တော်မူသည်ကား- ဤသည်ကား သင့်အတို့အတွက် ချိုးဖဲ့ခံရသော ငါ၏ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်သည်။ ဂျူးခရစ်ယာန်တစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက် အမြင်နဲ့ ပေါင်မုန့်ရဲ့ ဆိုလိုရင်း အဓိပ္ပါယ်ကို ကျော်သွားလို့မရပါ။
ပုံဥပမာတွေကို ကြည့်ရအောင်။ လူငါးထောင်ကို ကျွေးမွေးတဲ့ အဖြစ်အပျက် နဲ့စတင်ရမယ်ဆိုရင်။ လူငယ်တစ်ယောက်က မုန့်ငါးလုံးကို ခရစ်တော်ဆီ ယူလာပါတယ်။ မဆိုစလောက်တဲ့ ပေါင်မုန့်ကနေ ခရစ်တော်က လူထုကြီးကို ကျွေးမွေးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ခရစ်တော်က ဆက်လက်ပြီး တရားဒေသနာတော် ဟောတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ တန်ခိုးလက္ခဏာကြောင့် လူတွေကြားမှာ ပဋိပက္ခတွေဖြစ်စေပါတယ်။ သူတိုမြင်တာနဲ့ အံ့ဩပြီးတော့ ကျမ်းတတ်ဆရာ အဖွဲ့က ခရစ်တော်ကို ချဉ်းကပ်ပြီး- သင်သာ မက်ဆီးယားမှန်လျှင် သက်သေပြပါလို့ တောင်းဆိုကြတယ်။ ဟေဗရူးလူတွေ သဲကန္တာရမှာတုန်းက မိုးဇက်က ကောင်းကင်ကမုန့်တော်ရအောင် လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့တယ် (ထွက်မြောက်ရာကျမ်း ၁၆း ၃၀-၃၂)။ အဲ့ဒီအချိန် ကတည်းက မက်ဆီးယား ကြွလာတဲ့အခါ ကောင်းကင်က မုန့်တော်ကို ယူဆောင်လာပေးမယ့်ဆိုတဲ့ အယုံကြည်တွေရှိနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါကတော့- မိုးဇက်ရဲ့ ပြောင်မြောက်တဲ့ လုပ်ဆောင်မှု တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ မက်ဆီးယားက ပိုပြီးလုပ်ဆောင်နိုင်မယ်လို့ သူတို့ တွက်ချက် ယုံကြည်ကြပါတယ်။ တနည်းအားဖြင့်ဆိုရင်- ဂျူးတွေက ခရစ်တော်ကို သူ့ရဲ့ မက်ဆီးယားဖြစ်စဉ်ကို ကောင်းကင်က မုန့်တော်တွေ ရွာသွန်းစေခြင်းအားဖြင့် သက်သေထူဖို့ စိန်ခေါ်နေခြင်းသာ ဖြစ်ပါတယ်။
သူတို့မျက်စိနဲ့မြင်ခဲ့ရတဲ့ လူ ၅ ထောင်ကို ကျွေးမွေးတာ တန်ခိုးလက္ခဏာ မဟုတ်ဘူးလား။ ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်လည်းမဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒီတန်ခိုး လက္ခဏာအတွက် အံ့ဩကျေနပ်ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ခရစ်တော်က လူ ၅ ထောင်ပဲကျွေးမွေးတယ်။ မိုးဇက်က တမျိုးတဆွေလုံးကို ကျွေးမွေး နိုင်တယ် ဆိုပြီး အပြစ်ရှာ ဝေဖန်ကြပါတယ်။ ခရစ်တော်က ဒီလူတွေကို တစ်ရက်စာပဲ ကျွေးမွေးတယ်။ မိုးဇက်ကတော့ သူ့လူတွေကို နှစ်ပေါင်း ၄၀ တောင် ကျွေးမွေးတယ်။ လောက က နေရတဲ့ ပေါင်မုန့်အနည်းငယ်ကို ခရစ်တော်က ပွားများအောင် လုပ်တာပဲရှိတယ်။ မိုးဇက်ကတော့ ဘာမှမရှိ ခြင်းကနေ ရှိအောင်လုပ်နိုင်ခဲ့တယ်- ဆိုပြီး ဝေဖန်ပြစ်တင်မှုတွေ လုပ်ခဲ့ကြ ပါတယ်။
အဲ့ဒီအချိန်က မက်ဆီးယားမှန်ရင် မိုးဇက်လုပ်ခဲ့တဲ့ တန်ခိုးလက္ခဏာတွေကို လုပ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားခဲ့ကြတယ်။ မိုးဇက်ထက်တောင်သာတဲ့ တန်ခိုးတွေ လုပ်ပြမယ်ဆိုတာ ယုံကြည်မျှော်လင့် ကြတယ်။
ခရစ်တော်က မိုးဇက်ရဲ့ ဖြစ်စဉ်တွေကို လွဲမှားစွာ နားလည် သဘောပေါက်ခြင်း တွေအပေါ် ထောက်ပြခဲ့တယ်။ ပထမအချက်အနေနဲ့- မုန့်တော်က မိုးဇက် ဆီက လာတာမဟုတ်ဘူး- ဘုရားသခင်ဆီက လာတာဖြစ်ကြောင်း သတိပေး တယ်။ လူတွေက တလွဲအာရုံပြု၊ တလွဲနားလည်ကြတယ်။ မိုးဇက်ဆိုတာ မူရင်းမူလ ပြုလုပ်သူမဟုတ်ပဲ ကြားဝင်ဆောင်ရွက်သူသာ ဖြစ်တယ်။ ဒုတိယ အချက်အနေနဲ့- ကောင်းကင်က စစ်မှန်တဲ့ မုန့်တော်ဆိုတာ မန္နာမုန့်မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကို သတိပေးတယ်။ ဒါကတော့ စစ်မှန်သော မုန့်တော်ရဲ့ သင်္ကေတ symbol ပဲဖြစ်တယ်။ ကောင်းကင်က စစ်မှန်သော မုန့်တော်သည် လူသားတွေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် လိုအပ်ချက်ပဲ ကျွေးမွေး ဖြည့်ဆည်းပေးတာ မဟုတ်ပဲ ဝိညာဉ်ရေးဆာငတ်ခြင်းကိုလည်း ဖြည့်ဆည်းပေးပါတယ်။ ခရစ်တော် ပြောတဲ့ အဓိကအချက်ကို မလွဲဖို့ရေးကြီးပါတယ်။ “ငါသည် ကောင်းကင်မှ လာသော အသက်၏ မုန့်ဖြစ်၏။ ငါ့ထံသို့ လာသောသူသည် မည်သည့်အခါမျှ ဆာငတ်ခြင်း ရှိလိမ့်မည်မဟုတ်။ ငါ့၌ယုံကြည်သော သူသည်လည်း မည်သည့် အခါမျှ ရေငတ်လိမ့်မည်မဟုတ် (ယောဟန် ၆း ၃၅)။”
I
သမ္မာကျမ်းစာထဲမှာ ပေါင်မုန့်ဆိုတာ အဓိက ဇာတ်လမ်းတွေမှာ ပါနေပါတယ်။ ဘ၀မှာလည်း အဓိကနေရာမှာ ရှိနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်ုပ်တို့ နားလည် ထားရမှာကတော့- လောက ကရတဲ့ ပေါင်မုန့်တွေ စားခြင်းအားဖြင့် ဝိညာဉ်ရေး ဆာငတ်ခြင်း အာသာပြေမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ခရစ်တော် ပြောနေတာကတော့- ခန္ဓာကိုယ် ပေါင်မုန့်တွေအပေါ် အလွန် အာရုံပြုကြခြင်းပဲ ဖြစ်တယ်။ အရေးမကြီးဘူးလို့ ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါ။ ဒါပေမယ့် ခရစ်တော်ကို လွဲမသွား ဖို့ပါပဲ။ ခန္ဓာကိုယ် လိုအပ်ချက်တွေကို ဖြည့်ဆည်းရတာ အရေးကြီးပါတယ်။
ဒီကိစ္စမှာ ခရစ်တော်ပြောနေတာက ပိုပြီးလေးနက်တဲ့ ကဏ္ဍတွေရှိနေပါတယ်။ ကြည့်ရအောင်- ခရစ်တော် မပေါ်ခင် နှစ်ပေါင်း ၂၀၀ တုန်းက ရောမ အင်ပါယာ အော်ရယ်လီယန် (Aurelian) က အလုပ်လက်မဲ့တွေ မရှိဆင်းရဲ သားတွေကို ထောက်ပံ့တဲ့အနေနဲ့ ပစ္စည်းဈေး တဝက်နှုန်းနဲ့ ကူညီတာကို ‘’Bread Dole” လို့ခေါ်ပြီး အကူညီပေးခြင်း အစီအစဉ် စတင်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီ အကူအညီပေးခြင်း အစီအစဉ်က မကြာခင်မှာပဲ နိုင်ငံရေးမှာ မဲတွေဝယ်ဖို့ နိုင်ငံရေး လက်ကိုင်ဖြစ်လာတယ်။ ကွန်မြူနစ်နိုင်ငံ တွေမှာ အခုတွေ့မြင် နေရတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ ခရစ်တော်ကသာ သတိမထားမိ ခဲ့ဘူးဆိုရင် - ပေါင်မုန့် ပေးခြင်းက- လူတွေကို လွမ်းမိုးဖို့- မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်း တွေ အများကြီးရဖို့ နိုင်ငံရေး အကွက်ကောင်းတွေ ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ အဲ့ဒီတော့ နိုင်ငံရေးမှာ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်မျှသာ ဖြစ်လာမှာပါ။
ခရစ်တော် ကြုံတွေ့ခဲ့သမျှ စုံစမ်းခြင်းတွေထဲမှာ လောကကြီးကို စားစရာနဲ့ စည်းစိမ်ဥစ္စာ ပေးဖို့ဆိုတာ အကြီးမားဆုံးလို့ ထင်ခဲ့ကြတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အထူးသဖြင့် ကလေးငယ်များစွာရဲ့ ဆာငတ်ခြင်းကို မြင်တွေ့တဲ့အခါ သူ့နှလုံးသား အရည်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ သူ့အတွက် လက်ဖြောင့်လေး တစ်ချက်အတီးမှာ အကုန်ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခရစ်တော်က ဖြစ်လာ မယ့် လှိုင်းဂယက်တွေကို သိမြင်နေတယ်။ ဒါကြောင့် လုပ်သင့်တာကိုပဲ လုပ်ခြင်းအားဖြင့် စုံစမ်းခြင်း ထောင်ချောက်ထဲ မချဖို့ ငြင်းဆိုခဲ့တယ်။
ဟုတ်ပါတယ်- ဘ၀မှာရော- နိုင်ငံတော်တော် များများမှာရော ပစ္စည်းဥစ္စာဟာ အဓိက ဖြစ်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နားလည်ထားရမှာကတော့- ဝိညာဉ်ရေး ဆာလောင်ခြင်း အာသာပြေဖို့ဆိုရင် ကောင်းကင်က မုန့်တော်ကို စားရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ခရစ်တော်ပြောတာကတော့- ဘ၀အသက်တွေဟာ အစားအစာကို အခြေခံအားဖြင့် မှီတင်းနေကြတဲ့အခါမှာ- ပေါင်မုန့်က ဘ၀ အသက် ဆက်လက်ရှင်သန်ဖို့ပါ- ဒါပေမယ့် ပေါင်မုန့်က ဘုရားရည်ရွယ် ထားတဲ့ ဘ၀အသက်ကို မပြုလုပ်နိုင်ပါ။ ဥစ္စာရှိခြင်းက စွမ်းအားတန်ခိုးရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် အဆုံးမှာ အဲ့ဒီစွမ်းအားတန်ခိုးက ကျရှုံးပါတယ်။ စည်းစိမ်တွေက မြေတွေဝယ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုတော့ မဝယ်နိုင်ပါဘူး။ ပကတိသစ္စာကိုတော့ ဝယ်နိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ညီအစ်အကို စိတ်ဓာတ် ကိုတော့ မဝယ်ပေးနိုင်ပါဘူး။ ရွှေငွေတွေကို ဝယ်နိုင်ပေမယ့် ပျော်ရွှင် ဝမ်းမြောက်ခြင်းနဲ့ ရိုးသားခြင်းကိုတော့မဝယ်နိုင်ပါ
၈ နှစ်အရွယ်သမီးနဲ့ တစ်နှစ်အရွယ် သားလေး အဖေအနေနဲ့ သူတို့ လိုအပ် သမျှကို ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်။ စားဝတ်နေရေးတွေအတွက် အားလုံးတာဝန်ယူ ပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့မှာ- ခန္ဓာကိုယ်လိုအပ်မှုထက် လေးနက်တဲ့ လိုအပ်မှုရှိနေတယ်ဆိုတာ သတိထားမိတယ်။ သူမကတော့- ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ ချစ်ခင်ယုယမှုကို လိုချင်တယ်။ သူကတော့ ဆော့နေ ချင်တယ်။ သူမကတော့ ဗဟုသုတတွေ လေ့လာရတာ လိုချင်တယ်။ သူကတော့ အတွေ့ကြုံ အသစ် တွေပဲ လိုချင်တယ်။ အတိုချုပ်ပြောရရင်-ဘ၀မှာ လူဖြစ်နေခြင်း ထက်သာတဲ့ ဘ၀ရဲ့ အရည်အသွေးတွေကို လိုချင်ကြတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခရစ်တော်က ကျွန်ုပ်တို့ကို ဖြည့်ဆည်း ပေးတာကတော့- ဘ၀အရည်အသွေး တွေပဲ ဖြစ်ပါ တယ်။ ဘ၀မှာ တခါမှ မတွေ့ကြုံဖူးတဲ့ အရာကို လေးနက်စွာ တွေ့ကြုံရဖို့ တည်ရှိခြင်းအလွန်- မိမိကိုယ်ကိုအလွန်တွေဆီ သွားနိုင်တဲ့ လမ်းစဉ်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့အကူအညီသည် အထက်အရပ်ကလာတယ်။
ဥရောပနိုင်ငံတွေမှာ ဆောင်းဦး သစ်ရွက်တွေကြွေပြီးရင် အကိုင်းအခက် တွေဟာ မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ကျန်ခဲ့ကြတယ်။ ဒီအတိုင်းမနေပဲ နှင်းတွေကျလာ တဲ့အခါ နှင်းသီးတွေကြောင့် အကိုင်းခက်တွေ ညွန့်ကျစေပါတယ်။ နွေဦးက ပြောနေတာက- ငါ့တို့ရဲ့ အကိုင်းအခက်တွေက ငါ့တို့ရဲ့ အကူအညီလာရာ အထက်အရပ်ဆီကို ထောင်ပြီး မျှော်ကြည့် နေပါတယ်။ ဘုရားကို အရွက်ပါပါ/ မပါပါ ချီးမွမ်းနေတယ်လို့ပဲ မြင်ပါတယ်။ အကိုင်းအခက်တွေ အထက်အရပ်ကို မျှော်ကြည့်နေတာ ယုံကြည်ခြင်းနဲ့ စိတ်ရှည်စွာ စောင့်နေတယ်ဆိုတာ သိဖို့ကောင်းပါတယ်။ နွေဦးအဖူးအငုံတွေ ထွက်လာတဲ့အခါ- ငါတို့ရဲ့ အကူအညီက အထက်အရပ်က လာတယ်လို့ပြောသားပဲ ဆိုပြီး ဂုဏ်ယူစွာ ပြောနေကြ သလားပဲ။
ဒီအရာတွေဟာ ခရစ်တော်အားဖြင့် ဘုရားက ကျွန်ုပ်တို့ “ဘာလိုချင်တယ် ဆိုတာထက် ဘာလိုအပ်တယ်” ဆိုတာကို ဖြည့်ဆည်း ပေးနေတယ်ဆိုတာကို ပြသနေပါတယ်။ ဘုရားရဲ့ကတိစကားကတော့ အချိန်တိုင်းမှာ တည်ကြည်မှု ပေးနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ဘုရားရဲ့တည်ရြှိခင်းက ခရစ်တော်အားဖြင့် ကျေးဇူးတော်၌ ကျွန်ုပ်တို့ကို ကြီးထွားခွင့် ပေးပါတယ်။
ဘာတွေ ရေးသား ထားချင်သလဲ
နာရေးကြော်ငြာတွေကို တည်းဖြတ်ရတဲ့ သတင်းရေး သမားအကြောင်းကို ဖတ်မိပါတယ်။ တစ်နေ့တော့- အလုပ်တွေ မရှိဖြစ်နေတယ်- တစ်ယောက်မှ လည်း မသေကြဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ တခုခုလုပ်ဖို့ ရှာကြံပါတော့တယ်။ စာရေးစက်ပေါ်က စကားလုံးအကွက်တွေကို လိုက်နှိပ်ပါတော့တယ်။ ဒါနဲ့ သူ့ကိုယ်ပိုင် နာရေး အရေးတကြီး ကြော်ငြာထည့်ရမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုပြီး သူ စဉ်းစားမိပါတယ်။ မွေးရပ်၊ အလုပ်ကိုင်၊ မိသားစုတွေက လွဲပြီး တခြားထူးထွေထွေ ထည့်စရာမရှိဘူးဆိုတာ သူသတိထားမိပါတယ်။ ဒါနဲ့ သူစိတ်ကြိုက် သူ့ကိုယ်ပိုင်နားရေးကြော်ငြာကို စာစီပါတော့တယ်။ ဘုရား ကျောင်းမှာ လုပ်အားပေးတာတွေ၊ အဖွဲ့စည်းမှာ ကူညီတာတွေ၊ လူငယ်တွေနဲ့ ပူပေါင်းလုပ်ဆောင်တာတွေ၊ ပညာရေးတွေမှာ ကူညီထောက်ပံ့တာတွေ။ တစ်ခုပြီး တစ်ခု ချရေးပါတယ်။ သူ့ နာရေးကြော်ငြာအဆုံးသတ်မှာ- သူပါသူ အတော်လေး အားရကျေနပ်သလို၊ စိတ်ဓာတ်လည်း ကျမိပါတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အလိမ်အညာကြီးတွေ ရေးထားလို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။ တဖက်ကတော့ ကျန်တဲ့ ဘ၀အသက်တာအတွက် စိန်ခေါ်မှုတစ်ရပ် ဖြစ်လာပါတယ်။ သူရေး ထားတဲ့ အကြောင်းအရာတွေအတိုင်း နေထိုင်အသက်ရှင်ဖို့ အားထုတ် ရပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ဘုရားကျောင်း လုပ်အားပေးတွေမှာ အရင်ကထက် ပိုပါဝင်လာတယ်။ တရက်တာ အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်ခြင်းကနေ တသက်တာ အတွက် ဘ၀လမ်းညွန် သင်ခန်းစာတခုကို သူရရှိခဲ့ပါတယ်။ သင်ကော သင့်အတွက် ဘယ်လို နာရေးတွေ ရေးချင်မိပါသလဲ။
စိတ်ဓာတ်ရေးရာ ချို့တဲ့ခြင်း
မာသာရ်ထရေဇာက- သူမစာအုပ်ထဲမှာ ပြောထားတာကတော့- “အနောက် တိုင်းတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ချို့တဲ့ခြင်းဟာ တတိယနိုင်ငံတွေရဲ့ ဥစ္စာချို့တဲ့ခြင်းထက် အများကြီး ပိုချို့တဲ့နေတယ်။” အနောက်တိုင်းကလူတွေ သန်းနဲ့ချီပြီး အထီးကျန်ဆန်ခြင်းနဲ့ ဗလာနတ္ထိ စိတ်ခံစားခြင်းတွေ ဖြစ်နေကြ ပါတယ်။ ငွေကြေးထက် အခြားအရာတစုံတခုကို သူတို့ လိုအပ်နေကြောင်း သိကြပါ တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်အရာဆိုတာ တိတိကျကျ မသိကြဘူး။ သူတို့တကယ် လိုအပ်နေတာကတော့ ဘုရားနဲ့ နွေးထွေးတဲ့ မိတ်သဟာယ ဖွဲ့ခြင်းပဲဖြစ် ပါတယ်။
Catholic Archbishop's House Press Release, Yangon, Myanmar; "Easter Message of 2022 by His Eminence Charles Cardinal Bo, Catholic Archbishop of Yangon, Myanmar" - 16th April 2022
2022-04-15 22:42:59
Homily of His Eminence Charles Cardinal Bo
First Sunday of Lent (6 March 2022)
2022-03-05 23:13:27
Congratulations Most Rev. Msgr. Noel Saw Naw Aye!
2020-11-12 20:04:26
An Appeal by the Federation of Asian Bishops Conference (FABC) - Release the Friend of the Indigenous People - Fr Stan Swamy
(26 October 2020)
2020-10-25 22:03:16
A letter from
The President of the Federation of Asian Bishops’ Conferences
addressed to the Bishops and Churches of Asia
12 – October 2020
2020-10-12 22:34:43
21st Sunday of the Year
JESUS - The Image of the Invisible God,
the liberator and the healer of all our maladies
Sermon preached by Cardinal Charles Maung Bo., Yangon, Myanmar.
2020-08-22 21:40:50
21st Sunday of the Year
JESUS - The Image of the Invisible God,
the liberator and the healer of all our maladies
Sermon preached by Cardinal Charles Maung Bo., Yangon, Myanmar.
2020-08-22 21:40:47
Homily of Charles Cardinal Bo for August 9, 2020
2020-08-09 03:12:41
Prayerful Condolences
Archbishop Moses. M. Costa CSC
2020-07-15 19:48:04
A Call for Prayer by Cardinal Bo
2020-07-09 18:48:50
Divine Mercy Sunday Message of His Eminence Charles Bo, Archbishop of Yangon
( His Private Chapel to Domestic Churches )
2020-04-18 23:35:39
STRENNA FOR THE YEAR 2019
2019-11-13 23:02:01
(1).jpg)
